Een kort woordje van Simon, over hoe hij het ervaart te werken met kinderen die van de straat komen. Simon is aangesteld in Masulita Children village als begeleider van de kinderen die daar voor enige tijd van rehabilitatie opgevangen worden. Dit vooraleer ze terug naar Napak gaan en worden herenigd met nog bestaande familieleden, verre of dichte vanwaar ze dan verder ondersteund worden door Koinonia.
Een kort woordje van Simon vanuit Masulita children village.
Ik was zeer blij toen ik voor Koinonia kon beginnen werken met de straatkinderen. Het is fantastisch hoe ik de combinatie kan maken tussen hen het woord van God leren en daarbij verbonden, hun geestelijk herstel dat zich dan vertaalt naar hun sociaal gedrag naar anderen toe. Bij deze kinderen die de liefde van God niet kennen is het mooi om hen met hun gebroken harten bij Hem te brengen en te zien hoe ze genezen van hun pijn. Doordat deze kinderen vaak al sinds heel lange tijd de liefde, aandacht en zorg van hun ouders moeten missen, voel ik mij een soort van vervangvader voor hen. Het is een hele uitdaging te mogen werken met deze kinderen en het is niet altijd gemakkelijk. Ze brengen een hele hoop bagage mee, allerlei verslavingen, geweld en misbruik, zaken die voor hen heel zwaar om dragen zijn, en niet zomaar in een ogenblik kunnen opgelost worden. Het is een lange niet altijd makkelijke weg die ik samen met hen wil gaan. Deze kinderen hebben onze aandacht nodig, speciale aandacht, aandacht die vaak boven ons vermogen ligt, maar nu net daar waar ik tekortschiet komt God me te hulp en gaat Hij doen wat ik niet kan. Ondertussen zijn er al veel van onze kinderen die gewoon naar school kunnen gaan wat voor hen niet zo gewoon is, en sommigen zijn terug samen met hun familie wat anders nooit meer had kunnen zijn.
Gods zegen
