Ik woon in Kabale-Oeganda en werk al sinds 10 jaar in het straatkinderen rehabilitatieproject van Koinonia Ministries. In het begin was ik aangesteld als verantwoordelijke voor de kinderen ondertussen ben ik gepromoveerd tot projectcoördinator van het project in Kabale. Mijn motivatie om met kinderen te werken is omdat ik heel
Het verhaal van Atwongyeire Ronah. Ik ben Ronah en werk als projectcoördinatrice in het rehabilitatie project voor straatkinderen van Koinonia. Ik ben gelukkig getrouwd en gezegend met 2 flinke zonen. Dit is mijn achtste jaar binnen de organisatie. Ik beschouw het als een voorrecht om deel te zijn van
Julliet, onze opvoedster bezoekt samen met de projectcoördinatrice onze kinderen in de Vision hogeschool te Kisoro. De kinderen die intern verblijven op school mogen alleen tijdens de vakantie naar huis. Dat betekent dat ze zich voor de rest van het jaar heel goed kunnen richten op hun studie. Daardoor vergroten ze
Een kleedje en een speelgoedje van haar sponsors, onze bezoekers uit Oostenrijk. Het is als hemel op aarde voor ons klein schatje Bon! ❤
Keihangwe Jovia is 32 en is al 12 jaar in dienst van Koinonia. In 2008 startte ik als opvoedster. Na enig tijd werd ik gepromoveerd tot coördinator en dan enkele jaren later, tot op vandaag ben ik in dienst als nationale projectcoördinator. Toen ik startte in Koinonia was ik net
Active is een wees, hij was pas 5 toen hij met ons in contact kwam. Zijn mama stierf toen hij geboren werd en zijn vader heeft hij nooit gekend. Een tante van Active nam hem en zijn oudere broer onder haar zorg voor verschillende jaren, ook al was ze zelf
Deborah is 11 jaar en komt uit het zuid-westen van Oeganda, het Chahi dorp in het Kisoro district. Ze was pas 7 toen ze op straat belandde door verwaarlozing en armoede. Haar vader liet de mentaal onstabiele moeder achter en het gezin viel uiteen. Door ouderlijke verwaarlozing, gebrek aan schoolgeld
Ik ben Christopher, een voormalig straatkind. Eén van de kinderen die Pr Eugenia van de straat heeft opgepikt in 2003. Ik had toen alle hoop verloren, ik was verworpen door iedereen, het was heel moeilijk. Ik was het gewoon geworden om buiten te slapen, te eten uit de vuilnisbakken en