Beste lezers en beste sponsor,
Mijn naam is Joshua. Ik ben nu 16 jaar oud.
In juli 2015 werd ik naar het Koinonia-project voor straatkinderen gebracht voor rehabilitatie. Ik was toen 11 jaar oud. In 2018, na tweeënhalf jaar, was mijn residentiële rehabilitatie voorbij en werd ik herenigd met mijn ouders. Toen ik 14 werd, ging ik weer naar school.
Vóór de uitbraak van Covid-19 zat ik in het derde jaar van de middelbare school, maar vanwege de pandemie werden alle scholen gesloten toen de lockdown in Oeganda werd afgekondigd. Deze zogenaamde ‘lange vakantie’ maakt me niet gelukkig. Maar ik heb nu wel tijd om ‘mijn verhaal’ te schrijven.
Op mijn leeftijd heb ik veel slechte, maar ook goede ervaringen gehad. Het negatieve dat ik heb meegemaakt, is dat mijn ouders niet voor mij hebben gezorgd en ik op straat terechtkwam. Het leven op straat was verschrikkelijk. De enige manier om aan eten te komen was door te stelen of door in vuilnisbakken en vuilstortplaatsen naar eetbare restjes te zoeken. Ik bracht de nachten door in rioolbuizen, maar als het hard regende was ik daar ook niet veilig. Alsof dat nog niet erg genoeg was, was er ook nog de politie die 's nachts patrouilleerde en me regelmatig in elkaar sloeg. Het leven was zo zwaar!
De positieve levenservaring die ik heb en waar ik nu nog steeds van geniet, kwam nadat Koinonia Ministries me van de straat had geplukt en me in huis had genomen. Plotseling had ik onderdak, eten, kleding, onderwijs, liefdevolle begeleiding, advies en bovenal leerde ik God kennen, waar ik echt van geniet en waar ik me aan vast heb gehouden sinds ik weer thuis ben.
Wat daarna komt, is wat ik graag doe, mijn hobby's: beeldende kunst zoals tekenen, daar besteed ik een groot deel van mijn vrije tijd aan. Ik kijk ook graag naar goede films, speel kaart met vrienden, lees romans, maar ook bijvoorbeeld het boek “Last Days on Earth” van Cemic Puncher. Wat ik haat, is tijd besteden aan nutteloze dingen, lui zijn, omgaan met vrienden die je niets opleveren, wanorde en ijdelheid.
Ik heb veel vrienden, maar er zijn er maar weinig die ik echt vertrouw. De echte vrienden bij Koinonia Ministries en op school geven me goed advies en moedigen me aan. Ook mijn schooldirecteur is iemand die ik vertrouw.
Wat betekent God voor mij? Ik houd heel veel van Hem en ook van Zijn Zoon Jezus Christus. Hij heeft een zeer positieve invloed op mijn persoonlijke herstel. Ik bid, zing en praat veel met en over Hem. Hij is een deel van mijn leven geworden. Op de school waar ik zit, hebben we ook een zondagse dienst waar ik graag naartoe ga en waar ik ook zelf actief ben.
Mijn schoolleven: ik houd van studeren en zit op een kostschool. Tijdens de vakanties ga ik naar mijn familie. Mijn schoolcarrière en alles wat ik daarvoor nodig heb, wordt volledig verzorgd door Koinonia. Ik zit nu in het derde jaar van de middelbare school en ik hoop dat zodra de lockdown wordt opgeheven, de scholen weer open gaan en ik mijn studie weer kan oppakken.
Over mijn gezondheid hoef ik me geen zorgen te maken, ik ben helemaal in orde en mocht ik toch ziek worden, dan zal Koinonia me helpen met medicijnen en alles wat ik nodig heb.
Mijn droom is om na mijn studie arts te worden. Ik hoop ook dat ik later succesvol zal zijn in alles wat ik doe.
Ik dank God voor Koinonia en mijn sponsor voor het geven van een nieuwe kans in het leven.
Moge God jullie allen zegenen!
