Beste lezers en lieve sponsor
Mijn naam is Joshua Manishimwe, ondertussen ben ik 16 jaar.
In juli 2015 werd ik naar het Koinonia straatkinderen project gebracht voor rehabilitatie, ik was toen 11. In 2018 na twee en een half jaar zat mijn interne rehabilitatie erop en werd ik verenigd met mijn ouders. Toen ik 14 werd begon ik terug naar school te gaan.
Voor de uitbraak van covid 19 zat ik in het derde middelbaar maar door de pandemie werd de Lock down in Oeganda aangekondigd en sloten alle scholen, deze zogezegde ‘lange vakantie’ maakt mij niet blij. Wel heb ik tijd om ‘mijn verhaal’ te schrijven.
Op mijn leeftijd heb ik veel slechte maar ook goeie ervaringen gehad. Het negatieve dat ik heb meegemaakt is dat mijn ouders er niet in slaagden voor mij te zorgen en ik op straat terecht kwam. Het leven op de straat was het allerergst, de enige manier om te kunnen eten was stelen, of in vuilbakken en afval putten naar eetbare resten zoeken. Ik bracht de nachten door in rioolbuizen maar als het hard regende was ik ook daar niet veilig. Alsof dat nog niet erg genoeg was had je ook de politie die op nachtelijke patrouille gingen en me regelmatig afranselden, het leven was zo hard!
De positieve levenservaring die ik heb en waar ik ook nu van geniet kwam nadat Koinonia Ministries me van de straat oppikte en me opnam. Ineens was er; onderdak, eten, kleren, onderwijs, liefdevol toezicht, begeleiding en boven alles leerde ik God kennen, waar ik echt van geniet en dat heb ik ook vastgehouden wanneer ik terug naar huis ging.
Wat nu komt is wat ik graag doe, mijn hobby’s; fijne kunst zoals tekenen, veel van mijn vrije tijd spendeer ik daaraan. Ook kijk ik graag naar goede films, kaarten met vrienden, romans lezen maar ook bv; het boek last Days on Earth geschreven door Cemic Puncher. Wat ik verschrikkelijk vind is tijd spenderen aan nutteloze dingen, lui zijn, rondhangen met vrienden waar je niets aan hebt, wanorde en ijdelheid.
Ik heb veel vrienden maar weinigen die ik echt vertrouw. Degenen die echte vrienden zijn geven me goede raad en bemoedigen me, dat zijn in Koinonia Ministries; Jackson en Derick en ook enkelen op de school waar ik studeer, zoals; Bonita, Davis, Promise, Faith en mijn schooldirecteur Mr. Munyanbabazi Dan.
Wat betekent God voor mij? Ik hou heel veel van Hem en ook van Zijn Zoon Jezus Christus, Hij heeft een heel positieve invloed op mijn persoonlijk herstel, ik bid, zing en praat veel met en over Hem, Hij is een deel van mijn leven geworden. In de school waar ik ben hebben we ook een zondagsdienst waar ik graag naartoe ga en ook zelf actief ben.
Mijn schoolleven; ik studeer graag en zit op een interne school, tijdens de vakantie ga ik naar de familie. Mijn schoolloopbaan en alles wat ik daarvoor nodig heb wordt volledig verzorgd door Koinonia. Ik zit nu in het derde middelbaar en hoop dat zodra de Lock down opgeheven wordt de scholen zullen opengaan en ik terug aan mijn studies kan beginnen.
Over mijn gezondheid hoef ik me geen zorgen te maken, ik ben helemaal oke, en moest ik ziek worden op één of andere manier dan zal Koinonia me helpen met medicatie en al wat ik nodig heb.
Mijn droom is om na het beëindigen van mijn studies dokter te worden. Ik hoop ook dat ik later succesvol zal zijn in alles wat ik doe.
Ik wil graag eindigen met het bedanken van Koinonia en mijn sponsor die er voor gezorgd hebben dat ik een nieuwe kans kreeg in het leven. Dat God jullie allemaal mag zegenen!
