Beste sponsor en beste lezer,
Hoe gaat het met jou, je familie en vrienden in België? Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat in deze coronatijd. Zelf gaat het heel goed met mij, ondanks de huidige situatie, en ik ben blij te kunnen zeggen dat God mij tot op heden heeft beschermd tegen Covid-19. Ik ben niet besmet geraakt en ik ben nog steeds in leven en in goede gezondheid. Het enige probleem dat het veroorzaakte, waren de ruzies tussen mijn ouders, die de rust in huis verstoorden. Toen Covid begon, stopte mijn vader met werken. Hij werkte als kok in een school die nu gesloten is. Mijn moeder verkoopt matooke en ging buiten de wijk op zoek naar dit product. Allerlei misverstanden en situaties zorgden ervoor dat hun relatie werd aangetast, en tot op de dag van vandaag zijn mijn vader en moeder niet in staat om hun relatie weer te herstellen. Ze zijn in 2019 getrouwd en ik bid dat ze weer verenigd mogen worden en dat ze Hem mogen leren kennen. Ik hoop dat dat zal gebeuren. Covid heeft ook meer honger in ons land gebracht en ik ben zo dankbaar dat ze ons, ook al was het niet altijd gemakkelijk en zonder gevaar, niet in de steek hebben gelaten en ons alles hebben gegeven wat we nodig hadden, boven mijn verwachtingen!
Niet lang geleden werd mijn moeder ziek met malaria en lag ze drie dagen in bed, maar zelfs daarna was ze nog te zwak om weer matooke te gaan verkopen. Zij is de enige die probeert te werken en voor het inkomen van het gezin te zorgen, dus wat zou er met ons gebeuren als we geen hulp hadden van Koinonia Ministries? Ik hoop en bid dat ze snel weer beter wordt.
Wat ik leuk vind, is drummen en gospelsongs zingen met mijn vrienden. Ik hou ook van lezen. Ik vind school geweldig, maar vanwege Covid moest ik mijn hele laatste jaar thuis afmaken. Ik verveelde me enorm en begon meer boeken te lezen, maar ik wil nog steeds graag naar school. De school is open voor sommige kandidaat-studenten, maar niet voor iedereen. Ik hoop dat ze dit jaar open gaan en ik weer terug kan. Het is niet makkelijk voor mij, want ik word ouder en verspil nu veel tijd door de coronacrisis. Ik ben nu 19 en zit pas in de derde klas van de middelbare school. Zonder corona zou ik nu in de vierde klas zitten.
Ik had veel vrienden, maar heb er een aantal laten vallen omdat veel van hen niet oké waren en een slechte invloed op me hadden. Ze brachten me op een slecht pad, vooral vorig jaar. Ik heb nu veel minder ‘vrienden’, maar wel de juiste.
Mijn toekomstplannen zijn: ik wil studeren en civiel ingenieur worden, maar ook internationaal gospelzanger. In het begin wilde ik eigenlijk rechter worden, maar ik ben van gedachten veranderd. Mijn grootste tegenslag tijdens deze lange Covid-‘vakantieperiode’ was dat ik geestelijk achteruitging, zoals ik al zei, de slechte vrienden hadden me op een dwaalspoor gebracht en ik was geestelijk in slechte vorm. Mijn geloof heeft me weer op de been geholpen en nu ga ik naar een kerk in ons dorp en mag ik drummen en zingen. Er is veel veranderd voor en om mij heen en daar ben ik God dankbaar voor.
Wat ik nu hoop, is dat ik snel weer naar school kan om mijn studie af te maken, dat Covid ophoudt en dat we weer op een normale manier met elkaar kunnen omgaan. Ik heb hoop dat alles goed komt en dat ik een huis voor mijn familie kan bouwen. Mijn ouders hadden een klein huisje, maar vanwege de hoge leningen die ze hadden, is het huis van hen afgenomen. Nu moeten ze huur betalen, wat niet gemakkelijk is, nu mijn vader niet meer werkt en het voor mijn moeder moeilijk is om dit alleen te dragen. Dit is nog een reden waarom ik wil afstuderen en een goede baan wil vinden, zodat ik mijn ouders kan helpen en een huis voor hen kan bouwen, zodat ze een beter leven kunnen hebben. Ik hoop dat de relatie van mijn ouders weer wordt hersteld, want het heeft een grote impact op de kinderen die thuis zijn. Het is moeilijk om stabiliteit te vinden als je ouders niet samenleven.
Ik hoop dat ik later ook kinderen kan helpen die zich in dezelfde situatie bevinden als waarin ik verkeerde toen ik op straat leefde.
Mijn grootste zorg is dat mijn ouders me in de steek zullen laten vanwege het conflict tussen hen en dat ik dan terugval in mijn oude leven. Maar dan denk ik aan vandaag en waar ik vandaan kom, aan God en de goede vrienden die ik nu heb. Drummen en zingen in de kerk met vrienden maakt me zo gelukkig en ik zie mijn dromen langzaam uitkomen.
Als ik terugkijk op mijn leven vroeger en nu, zie ik een grote verandering en ik dank God voor de mensen die mij via het project van Koinonia hebben geholpen om de persoon te worden die ik nu ben. Groeten aan iedereen, maar vooral aan mijn sponsor. Ik hou van je, lieve sponsor, en ik bid voor je en hoop dat je ook voor mij bidt. Ik zegen je met bescherming, vrede en vreugde.
Voor jou ben ik je geliefde zoon, voor de anderen,
Joseph.
